ปลาบางชนิดผ่านการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพที่เด่นชัด แต่ย้อนกลับได้เมื่อพวกมันดมกลิ่นของนักล่า
ปลาซีบรีม Gilthead ว่ายไปมาในตู้ปลา เครื่องหมายสีเหลืองระหว่างตาซึ่งตั้งชื่อตามชื่อที่กะพริบขณะร่อนผ่านไป Carlos Díaz-Gil นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาจาก LIMIA ซึ่งเป็นห้องปฏิบัติการวิจัยทางทะเลและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของมายอร์กาในสเปน ได้เพิ่มก้อนน้ำแข็งสองสามก้อนลงในถังของพวกเขา น้ำแข็งทำจากน้ำจากถังข้างเคียงที่มี ปลา แมงป่องดำ * ซึ่งเป็นหนึ่งในสัตว์นักล่าที่น่ากลัวของปลาซีบรีม ดิแอซ-กิลรู้ว่ากลิ่นของปลาแมงป่องซึ่งเป็นเพียงร่องรอยของการมีอยู่ของมัน อาจทำให้ปลาซีบรีมเปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาดใจ
หลังจากหนึ่งเดือน ดิแอซ-กิลฆ่าปลาซีบรีมสองสามตัวแล้ววัดขนาดพวกมัน ลำตัวของปลาลึกขึ้น—ใหญ่ขึ้นจากหลังถึงท้อง—และยากขึ้นสำหรับปลาแมงป่องดำที่จะกลืน ขยายสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นการเปลี่ยนแปลงการป้องกันตามธรรมชาติ
Díaz-Gil คาดหวังไว้มาก แต่สิ่งที่เขาต้องการทราบจริงๆคือการเปลี่ยนแปลงนั้นมีค่าใช้จ่ายหรือไม่ ปลาโตช้ากว่าไหม? พวกเขาสามารถแพร่พันธุ์ได้เร็วหรือไม่? และพวกเขาจะกลับคืนสู่รูปร่างเดิมเมื่อภัยคุกคามหายไปหรือไม่?
งานวิจัยของ Díaz-Gil ซึ่งดำเนินการในปี 2014 และตีพิมพ์ในงานศึกษาเมื่อเร็วๆนี้ เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าปลาทะเลประสบกับการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพที่เด่นชัดเช่นนี้เมื่อสัมผัสกับสัญญาณของนักล่า เช่น อุจจาระหรือปัสสาวะ การทดสอบภาคสนามเป็นเรื่องยากมาก ดังนั้น Díaz-Gil จึงทำการวิจัยในห้องแล็บ เขาเลือกปลาซีบรีมหัวทองเนื่องจากเป็นสายพันธุ์ที่ผลิตได้ทั่วไปในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การศึกษานี้ตรวจสอบผลที่ตามมาของการเปลี่ยนแปลงนั้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่ปรับตัวได้ ปลาสามารถผ่านมันไปได้เพื่อความอยู่รอด
สายพันธุ์ปลาส่วนใหญ่ที่นักวิทยาศาสตร์ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายเพื่อตอบสนองต่อผู้ล่าอาศัยอยู่ในน้ำจืด ตัวอย่างหนึ่งที่โดดเด่นคือปลาคาร์พกางเขน ปลาชนิดนี้สามารถพบได้ในสองรูปแบบที่แตกต่างกัน ทั้งแบบตื้นหรือแบบลึก ความแตกต่างที่แม้แต่ Carl Linnaeus นักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาชาวสวีเดนก็สังเกตเห็นในทศวรรษที่ 1700 ไม่นานมานี้ ในปี 1992 Christer Brönmark นักชีววิทยาแห่งมหาวิทยาลัย Lund ของสวีเดน ได้แสดงให้เห็นว่าเหตุใดความแตกต่างนี้จึงเกิดขึ้น เมื่อเขาแบ่งสระน้ำที่เต็มไปด้วยปลาคาร์พออกเป็นสองส่วนโดยการติดตั้งผนังพลาสติก แล้วเพิ่มหอกที่ด้านหนึ่ง เมื่อเขากลับมาในอีก 10 สัปดาห์ต่อมา เขาเปรียบเทียบปลาคาร์ปและพบว่าตัวที่อยู่คู่กับหอก (ตัวที่เหลืออยู่) มีลำตัวที่ลึกกว่ามาก
งานของ Brönmark กระตุ้นให้นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากขึ้นเริ่มมองหาว่าปลาอาจเปลี่ยนแปลงอย่างไรในการตอบสนองต่อผู้ล่า ซึ่งนำไปสู่การค้นพบว่าสายพันธุ์อื่นๆ ก็มีความสามารถในการแปรสภาพเช่นกัน ตัวอย่างเช่น ครีบหลังและครีบหลังของแมลงสาบสามารถขยายใหญ่ขึ้นได้เมื่อสัมผัสกับผู้ล่า ซึ่งเป็นการปรับเปลี่ยนที่ช่วยให้หนีจากผู้ล่าได้ง่ายขึ้น ปลา คอนเอเชียสามารถพัฒนาสีที่เข้มขึ้นซึ่งช่วยให้มันพรางตัวกับก้นบ่อได้ง่ายขึ้น ในขณะที่ปลาพระอาทิตย์เมล็ดฟักทองสามารถพัฒนาหนามที่ป้องกันได้ มีแนวโน้มว่าสัตว์อีกหลายชนิดสามารถปรับร่างกายด้วยวิธีที่น่าสนใจเช่นเดียวกัน
เจนนิเฟอร์ เคลลีย์ นักชีววิทยาแห่งมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลีย กล่าวว่า “ปลาเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นสัตว์จำแลงแปลงร่างได้ ซึ่งหมายความว่าพวกมันสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ตลอดชีวิตตามการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม” เจนนิเฟอร์ เคลลีย์ นักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลีย ผู้ศึกษาสัณฐานวิทยาของปลาแต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ การเรียน.
อย่างไรก็ตาม ต้นทุนของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ยังไม่เป็นที่ทราบมากนัก ปลาคาร์พ Crucian ที่มีลำตัวลึกกว่าจะมีแรงลากมากกว่า ดังนั้นพวกมันจึงใช้พลังงานมากกว่า ไม่ค่อยพบตัวเมียที่มีลำตัวลึกเท่าตัวผู้ ซึ่งอาจเป็นเพราะพวกมันต้องการพลังงานเพื่อวางไข่ อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาของ Díaz-Gil ดูเหมือนจะไม่มีต้นทุนที่ตรวจจับได้สำหรับปลาทรายแดงหัวทอง ปลาซีบรีมเนื้อลึกเติบโตเร็วพอๆ กับปลาที่ไม่ได้สัมผัสกับกลิ่นปลาแมงป่อง สิ่งนี้น่าสนใจอย่างยิ่ง Díaz-Gil กล่าว เพราะมันแสดงให้เห็นว่า
ไม่เพียงแค่นั้น แต่หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือน Díaz-Gil ได้กรองน้ำในตู้ปลาทะเลเพื่อไม่ให้มีกลิ่นปลาแมงป่องสีดำอีกต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน ปลาซีบรีมก็กลับคืนสู่รูปร่างเดิม ทำให้เกิดคำถามว่าต้องรอคิวนานเท่าใดก่อนที่การเปลี่ยนแปลงจะคงอยู่ถาวร
สิ่งสำคัญคือต้องพิจารณาว่าไม่ใช่ปลาทุกชนิด แม้แต่ในสปีชีส์เดียว “บางคนแสดงการป้องกันนี้มากกว่าคนอื่น” เขากล่าว “ปลาเป็นบุคคล ไม่ใช่แค่กลุ่ม พวกมันทั้งหมดมีพฤติกรรมแตกต่างกันไปในการปล้นสะดม” ไม่ว่าจะเป็นปลาคาร์ปกางเขนในสระน้ำ หรือปลาซีบรีมหัวทองกระพือหน้าผากในแทงค์
